សត្វជាសរស់នៅកាយរន្ធក្រោមដីក្នុងព្រៃរបោះនៃប្រទេសកម្ពុជា ។ សត្វព្រៃនេះជាពួកល្មូនសណ្ដាននឹងបង្កួយ មានរូបរាងស្រដៀងថ្លែន ផ្ទៃខ្លួនវាមានអុចបន្តក់ក្រឡេក្រឡា បណ្តោយពោះមានក្រឡាក្រហមខ្មៅដូចហូល មានដំណើររហ័សណាស់។ កន្លែងក្តៅហើយស្ងួតជាទីជម្រកដ៏ល្អសម្រាប់សត្វជាស រន្ធរបស់វាមានផ្លូវចូល និងចេញ។ បើគេរកឃើញដានជើងចូលរន្ធរបស់វាហើយ គេដាក់សំណាញ់គ្របនៅបង្ហើយរន្ធម្ខាងទៀតជាស្រេច ហើយចាក់ទឹកចូលខាងរន្ធចូល វាស្ទុះរត់លឿនណាស់ចេញតាមបង្ហើយរន្ធម្ខាងទៀតនោះ ហើយទាក់សំណាញ់ដែលសង្កត់ជាប់។ ម្យ៉ាងទៀត គេប្រើអន្ទាក់ទ្រនុងធាងដូង ឬខ្សែចងកួចចុងសម្រាប់ដាក់ទាក់ឬរឹតកវាក៏បាន។ ជាសមានពីរប្រភេទ មាន៖
- ជាស ចយ មានឆ្អឹងរឹង ត្រូវនឹងឆាក្តៅ ស្លកកូរ
- ជាស ក្តារ មានបន្ទារខ្លួនធំ ត្រូវនឹងប្រឡាក់អំបិលម្ទេសអាំង
សត្វជាសជាអាហាររបស់អ្នកស្រុកស្រែចំការ ។ គេរកជាសបានតាមដុបព្រៃ តាមចំការ យកមកធ្វើម្ហូបដោយពេលដោយកាល ។ ម្ហូបទាំងនោះមានច្រើនមុខ ដូចជា៖ ពន្លាត់ស្បែកយកពោះចោលរួចអាំងហូបភ្លាមៗគ្មានប្រឡាក់ឬជ្រលក់អ្វីទាំងអស់ ឬស្លកកូរ ឬឆាក្តៅ (ដោយចិញ្ច្រាំ ព្រោះស្បើមនឹងស្បែកក្រឡេក្រឡារបស់វា ឬខ្លាចឆ្អឹងវារឹង) ឬអាំងសាបរួចបុកជាមួយប្រហុក មេ្ទស និងអំពិលខ្ចីឬស្វាយខ្ចី។ គេអាចយកមកប្រឡាក់អំបិលម្ទេសរួចអាំងហូបជាគ្រឿងក្លែម ខ្លះនិយមយកជាសមកបំពងជ្រលក់អំបិលម្រេចក្រូចឆ្មារផងក៏មាន។
អាហាររបស់សត្វជាសគឺពពួកសត្វល្អិត ដង្កូវ ជាដើម ។ សត្វពពួកនេះពងកូនបានច្រើន កូននោះញាស់ហើយអាចបណ្តើររកចំណីជាមួយមេបាបានដោយងាយ ។ ចំពោះការសិក្សាស្រាវជ្រាវលម្អិតអំពីសត្វនេះខ្ញុំមិនបានដឹងច្បាស់ឡើយ ខាងក្រសួងបរិស្ថានទើបមានសៀវភៅជីវចម្រុះអំពីសត្វនីមួយៗមានក្នុងបណ្ណាល័យក្រសួង បើអ្នកស្រាវជ្រាវត្រូវការ គួរអញ្ជើញទៅរកនៅទីនោះ។
មានពាក្យចំណាំអំពីជាសខ្លះដែរ សត្វស្លៀកហូលបោសដី ។
ដោយសារគ្មានរូបភាពដែលខ្ញុំថតបានសត្វជាស ដូច្នេះសូមលោកអ្នករកមើលវាក្នុងវេបសាយផ្សេង។
សូមបញ្ជាក់៖ សោម ប្អូនខ្ញុំជាអ្នកស្រុកស្វាយចេក នាងពូកែធ្វើម្ហូបអ្នកស្រុកភ្នំណាស់ ដូចជាបុកម្ទេស បុកប្រហុក បុកជាសនេះជាដើម។ ប៉ុន្តែស្រុកខ្មែរខាងភាគពាយ័ព្យប្រើម្ទេសច្រើននៅក្នុងម្ហូបអាហារ បើអ្នកមានជំងឺក្រពះឬមិនសូវចេះហូបម្ទេសទេ សូមប្រាប់អ្នកលក់ជាមុនពេលត្រូវការបាយទឹកនៅស្រុកខាងណោះ ព្រោះបើប្រហែស គឺលោកអ្នកអាចត្រូវហូបបាយទាំងទឹកភ្នែកក៏ថាបាន៕
